باید به دَرَک رفت تا زیبایی های آن را درک کرد

روستای درک در ۱۷۰ کیلومتری غرب چابهار و ۱۲۰ کیلومتری مرکز شهرستان کنارک قرار دارد. درک از توابع بخش زرآباد است .
برای دسترسی به این روستای بکر و ناشناخته باید بعد از شهرستان کنارک وارد جاده ی تک بانده قدیمی بشوید که تا زرآباد ادامه دارد.جاده‌ای که باران‌های موسمی بخشی‌هایی از آن را زیر دریاچه‌های موقت فرو برده و برای ادامه دادن جاده گاهی باید کیلومترها در خاکی‌های اطراف رانندگی کرد. پستی و بلندی‌های جاده به حدی است که گاهی رانندگان محلی چابهار هم از شدت چاله‌ها تعجب می‌کنند و بی‌احتیاطی در رانندگی می‌تواند مانع رسیدن به درک باشد.در مسیر بندر عباس به چابهار میتوانید پدیده گل افشان را ببینید که خود جاذبه دیگری است.

اهالی چابهار در جواب آدرس روستای درک ،کمی تامل می کنند و بسیاری از آنها نام این روستای زیبا را نشنیده اند.!

دَرَک یا دَرَگ در زبان محلی به معنی سکونت در کنار دره است. پاک ترین ساحل ایران متعلق به این روستا است. ساحلی که هم ماسه ای، مرجانی و شنی است.
در کنار اقیانوس آبی رمل های سفید قرار دارد و نخل های زیبا که انگار به خود می بالند در کنار دریا سر از خاک بیرون آورده اند و با نسیم خنکی که می وزد طنازی می کنند.

بسیاری هراسان از آن اند که با تبلیغ مناطق بکری مثل درک سرنوشت چشمه های «باداب سورت» در انتظار آنها باشد، اما اهالی درک از همان ابتدای کار روی مسائل زیست محیطی حساس هستند.
روی تنها دکه ساحلی درک پلاکاردی نصب شده بود تا به گردشگران اطلاع دهد، اهالی حاضرند بابت هر کیسه زباله که تحویل می گیرند، دو هزار تومان پرداخت کنند تا ساحل بکر درک از آسیب زباله ها مصون بماند.

اگر در میان رمل های شنی قدم بزنید و منظره دریای عمان مشخص نباشد گویی در میان کویری معروف ایستاده اید اما کافی است پای در شن ها بگذارید  و از رمل ها بالا بروید،تصویر دریا و کویر بهم می پیوندد و منظره زیبا و نابی را می سازد. دقیقا مانند عکس های کارت پستال ها . در درک کویر و دریا با هم آشتی می کنند و شیرینی این آشتی بزرگ را به مهمانانشان تقدیم می کنند. اهالی درک بیش تر ماهی گیرند اما امسال در خانه هایشان به روی گرشگران باز بود و از آنها پذیرایی می کردند.

درک یکی از بی نظیر ترین های ایران در دور دست هاست